Sercu bliski Beskid Niski

"... Specjalnie wysiedliśmy dwa przystanki wcześniej. przy schronisku. Autobus jechał dalej, ale tam, we wsi, w resztkach pegeeru, gdzie zawracał, wszyscy znali wszystkich i nie chcisliśmy rzucać się w oczy. No więc wyskoczyliśmy przy schronisku..."
Czy można dosłownie traktować opisy Beskidu Niskiego w powieści A. Stasiuka? Czy bohaterowie ww. cytatu wysiedli na przystanku w Banicy, czy w jakieś innej miejscowości? Co sądzicie o twórczości A. Stasiuka?

To co napiszę jest oczywiście subiektywnym odczuciem i nikt nie musi się z nim zgadzać ...

Twórczość A.Stasiuka dotycząca terenów BN nie fascynuje mnie. Być może dlatego że już jako gówniarz miałem "zaliczone" niektóre z opisywanych przez niego terenów. Tym nie mniej obraz BN wymalowany przez niego oczami człowieka z metropolii (warszawka) może być nawet fascynujący dla kogoś z równie dużej metropolii. Po serii twórczości dotyczącej BN widzę że "fascynacja pomieszana z odrazą" odnośnie naszego rejonu zaczyna mu mijać i on sam zaczyna powoli wrastać w krajobraz i lokalną społeczność, a nawet wyrasta do roli "człowieka instytucji"... Szczególnie odpływ i zmianę kierunku zainteresowania widać w "Jadąc do Babadag". Tak to widzę: dla warszawiaka fascynujące jest pogranicze kultur typu Beskidu Niskiego, zaś dla przyzwyczajnego do lokalnego tygielka kulturowego tubylca Beskidu Niskiego fascynujący jest "kocioł bałkański". Stasiuk coraz bardziej staje się "tubylcem"...

Z całokształtu jego twórczości najbardziej podobały mi sie "Mury Hebronu" zaś z ogólnego całokształtu działalności nie podoba mi się szczególnie wydawanie przez niego narkomańskich wynurzeń niejakiego Nahacza.

... notabene z Gładyszowa. Ale wracając do Stasiuka...po przeczytaniu jego książek...zastanawiam sie ile w tym wszystkim jest fascynacji i autentyczności a ile wyreżyserowanej formy zmierzającej do zbudowania własnego wizerunku. Człowiek zagadka...(dla mnie)...ukazujący świat przejaskrawiony, przekontrastowiony ale z pełna premedytacją, zmuszając i prowokując do myślenia
Mirka list zasugerował mi pytanie...do kogo jest adresowana literatura Stasiuka, kto jest jej odbiorcą...bo język i środki wyrazu jakimi się posługuje są dla wielu nie do przyjęcia...
Ja wyobrażam sobie że czytelnik S. to faktycznie inteligentny, wykształcony zamożny mieszczuch, któremu imponuje świat wykreowany przez S... który z chęcią, rzucił by komórką, garniturem, laptopem i pojechał w "dzicz"...szukać ucieczki od świata...świat, który opisuje stał sie atrakcyjny jednak w rzeczywistości...kończy sie to wszystko na cytacie w rodzaju mam "wszystko w dupie" i powrocie do swoich obowiązków.
Nikt nie jest tak odważny jak Stasiuk...dzis juz mało kogo stać, na wybranie takiej drogi.

Natomiast wracając do literatury...to dla mnie absolutnym numerem jeden jeden jest "Jadąc do Babadag"...i co ciekawe tą książkę czytałem w lipcu 2004 roku włocząc sie po Krymie..po tak dziwnym i autentycznym świecie...jaki opisuje Stasiuk

... Czyli że mieszkanie w Beskidzie Niskim jest jakimś takim wyższym wtajemniczeniem...? Kto mieszka w Beskidzie Niskim jest większym klimaciarzem i marzą mu sie podróże po Bałkanach? (sic!)

Podobnie jak Ty uważam że twórczość Stasiuka pójdzie teraz w innym kierunku. Można powiedzieć że pisanie o Beskidzie Niskim było dla niego szlifowaniem warsztatu pisarskiego... Całe życie nie mógł pisać o Beskidzie Niskim. W pewnym momencie temat się wyczerpuje. Jednak puki co Stasiuk jest znany jako autor "Dukli", "Opowieści Galicyjskich" i "Białego Kruka" i z literackiego punktu widzenia jedna z tych trzech książek może z pewnością powalczyć w rankingu: najleprza książka lat 90.
Napisałeś że byłeś w niektórych miejscach które autor opisywał w swoich książkach... Mógł bys podać kilka nazw tych miejsc, które autor opisuje w "Białym Kruku"?
Przyznam się że nie jestem ze zbyt dużej metropolii, a jego ksiązki mi się na swój sposób podobają...
W jakiej jego książce spotkałeś się z: "odrazą" lub "fascynacją" Beskidem Niskim?
Niepodobają ci się "narkomańskie wynurzenia niejakiego Nachacza", a podobają ci się wynurzenia głównego bohatera: "Opowieści jednej nocy" z "Murów Hebronu"? Hmm...

...proponuję "Dziewięć"... sztuką S. są tak plastyczne opisy i tak rzeczywisty dobór słów (we fragmentach - co powoduje czasami sinusoidalne zainteresowanie lekturą), że człowiek czuje się jakby był świadkiem wydarzeń, jakby chciał to samemu właśnie w ten sposób opisać...tylko brakowało mu słów...

Nie może to być Gładyszów bo autor w późniejszym cytacie opisuje to schronisko: "obeszliśmy wielkie drewniane domiszcze pod rdzewiejącym dachem...", natomiast autobus miał jeszcze do pokonania dwa przystanki (być może Krzywą i Jasionkę)... Ten fragment jest najważniejszy bo zaczyna wędrówke głównych bohaterów. tak się składa że piszę pracę dyplomową pt.: "Beskid Niski w twórczości Andrzeja Stasiuka"... Jakby ktoś miał jakieś przemyślenia na temat związku jego "fikcji literackiej" z rzeczywistością beskidzką to prosiłbym o podzielenie sie ze mną.


Takiego czytelnika Stasiuk opisał w spektaklu telewizyjnym pt.: "Muchy", nie pozostawiając na nim suchej nitki.
Jednak prawdą jest że proza Stasiuka jest towarem exportowym Beskidu Niskiego... raczej nie wyobrażam sobie mieszkańca Beskidu Niskiego, codziennie zacharowanego, albo przy wyrębie, albo przy szeroko rozumianej gospodarce, wracającego do domu i czytającego książkę w której widnieją tego typu zdania: "Civitas PGR-u zostało ufundowane na zasadzie wspólnoty. Posługując się ockhamowską brzytwą, Józek wyciągnął ostateczną konsekwencję z formuły: >>Każdemu wedle potrzeb, od każdego według możliwości<<"

Jak dla mnie "Jadąc do Babadag" jest pisane na siłę... Widać że wszystko w tej książce jest ułożone... To juz nie są te jego podróże bez celu... W tej podróży autor miał cel: napisać książkę...

Byłam na kilku spotkaniach autorskich Stasiuka... Podziwiałam wypracowany nonszalancki styl i "olewanie" stereotypów. I nie mam mu za złe że robi tzw. pieniądze. Skoro znalazł na to sposób, czemu nie. Przyłączam się do głosu że BN to był taki szlif, teraz czas na zaskakiwanie czymś innym. Są to jedynie nowe miejsca, Stasiuk tak naprawdę wg mnie się niewiele zmienia. A zresztą, czy mamy coś lepszego w naszej literturze? W większości jest to bełkot, często wtórny i nie warto o tym pisać.

nie zrozumiałeś mnie... z Gładyszowa pochodzi Nahacz...natomiast jeśli chcesz zlokalizować to miejsce to nie jest to trudne.

W Banicy na skrzyżowaniu mamy do wyboru dwie drogi..do Wołowca i do Jasionki...tylko do Jasionki, do PGR-u był doprowadzony asfalt. Pierwszy przystanek Krzywa-cerkiew..drugi "rondo" w Jasionce za PGR-em...

Wołowiec wykluczony ze względu na brak drogi

Tyle że schronisko w Banicy nie znajduje sie tuż przy przystanku.. tylko trzeba trochu podejść... Z drugiej strony: "Miejsce w Białym Kruku jest wszędzie i nigdzie" jak pisze autor na okładce tej książki.

jak powstał biały kruk to pekaesy jezdzily tylko do krzywej, wiec gdyby wysiedli kolo schroniska - czyli przy drzodze na wirchne to by mieli jeszcz tylko jeden przystanek - w krzywej, jezeli mieli dwa musieli wysiasc na banicy - na gorce, proste?

no i to domiszcze - dom wrobla

Panowie
jak juz mowa o historii tej okolicy to od lat szukam potwierdzenia ze na samym poczatku lipca 1980 roku do Wolowca jezdzil PKS. Wiekszosc pytanych absolutnie zaprzecza ale spotkalem sie z jedna wypowiedzia ze zaraz na poczatku wakacji 1980 r. puszczono do Wolowca autobus ale po miesiacu ze wzgledu na nikle zainteresowanie linie zlikwidowano.
Podroz z Wolowca(?) do Gorlic tym autobusem bardzo zawazyla na moim zyciu stad chcialbym sie upewnic ze to byl Wolowiec

zapytam napekaesie w gorlicach, pozdrawiam

Oczyma duszy widze przystanek koncowy (slupek znaczy sie) w rejonie cerkwi, ktorej wieża naonczas pokryta byla przepieknie zardzewiala blachą.